In dit artikel worden met name veel aspecten van de voedselproductie behandeld die op verschillende manieren met voedsel te maken hebben. Deze verschillende aspecten kunnen hier los van elkaar en irrelevant lijken, maar het zijn randzaken die het dieet en de psyche van moslimconsumenten op de een of andere manier beïnvloeden. De volgende onderwerpen zullen in dit artikel kort worden besproken:
Etikettering van producten voor moslimmarkten
Halal-kwesties in etiketten en drukwerk
Voedselverpakking in een halal-omgeving
Verpakkingsmateriaal en verpakkingen
Wassen, coatings en eetbare films
Etiketten zijn bedoeld voor de consument en moeten zeer beschrijvend, duidelijk en betekenisvol zijn. In het algemeen wordt de oorsprong van de ingrediënten niet op het etiket vermeld. In het algemeen wordt de oorsprong van de ingrediënten niet op het etiket vermeld.
Moslim consumenten. Zo worden magnesium- of calciumstearaten gebruikt bij de vervaardiging van snoep en kauwgom zonder dat de herkomst van de stearaten wordt vermeld. Sommige Europese fabrikanten gebruiken tot 5% plantaardige of dierlijke vetten in hun product en slagen er toch in het pure chocolade te noemen. In veel gevallen is het niet mogelijk om alle belangrijke en minder belangrijke ingrediënten op het etiket te vermelden. Halal-certificering van het product en het aanbrengen van passende halal-keurmerken en -logo’s kunnen de twijfel bij de consument wegnemen.
Als bij de samenstelling of formulering van het levensmiddel alcohol wordt gebruikt, moet deze als ingrediënt op het etiket worden vermeld. Als de alcohol deel uitmaakt van andere ingrediënten, wordt hij beschouwd als een bijkomend ingrediënt. Sommige incidentele additieven zijn in onbeduidende hoeveelheden in levensmiddelen aanwezig, hebben geen technisch of functioneel effect in het levensmiddel en zijn vrijgesteld van de etiketteringsvoorschriften voor levensmiddelen. Deze twee voor moslims belangrijke etiketteringskwesties, namelijk verborgen ingrediënten en twijfelachtige ingrediënten, kunnen beide worden aangepakt door middel van halal-certificering en correcte etikettering en markering.
Ces deux problèmes d’étiquetage importants pour les musulmans, à savoir les ingrédients cachés et les ingrédients douteux, peuvent tous deux être résolus par la certification halal et un étiquetage et un marquage appropriés. Er zij echter op gewezen dat de gemerkte artikelen niet de enige aanwezige halalartikelen zijn, maar de enige die zijn geverifieerd, bevestigd en gecertificeerd.
Een van de functies van de regelgeving inzake voedseletikettering is ervoor te zorgen dat de consumenten adequate informatie krijgen over levensmiddelen om de juiste persoonlijke keuzes te maken, ongeacht of die keuzes economisch, filosofisch of gezondheidsgerelateerd zijn. Met een goede etikettering kan de consument concurrerende producten vergelijken, levensmiddelen waarvoor hij allergisch is vermijden of in veel gevallen de status van het ingrediënt controleren (halal, haram of twijfelachtig). Als bijvoorbeeld op het etiket staat dat een product reuzel bevat, is het haram. Ook als op het etiket staat dat een product gelatine bevat, is dit twijfelachtig omdat de bron van de gelatine meestal niet wordt vermeld, hoewel het bedrijf soms onthult dat de gelatine afkomstig is van vis of vee. Als het levensmiddel dat gelatine bevat door een gerenommeerde organisatie halal is gecertificeerd, kunnen moslimconsumenten het product zonder aarzeling kopen.
In de Verenigde Staten kan de informatie op het etiket van een voedselverpakking worden onderverdeeld in drie soorten. In de Verenigde Staten kan de informatie op het etiket van een levensmiddelenverpakking in drie categorieën worden onderverdeeld De eerste is de verplichte informatie die onder meer wordt voorgeschreven door de Fair Packaging and Labeling Act en de Nutrition Labeling and Education Act, alsmede door de Food, Drug, and Cosmetic Act. De tweede soort informatie is facultatief of vrijwillig, maar vaak gereglementeerd indien aanwezig. Het derde type is informatie die door de fabrikant wordt verstrekt om de consument te helpen het product te gebruiken of te begrijpen. Het laatste type bevat informatie zoals bereidingsinstructies en aanvullende recepten, alsmede religieuze en filosofische certificeringen. De informatie op een etiket is als volgt:
Naam van de levensmiddelen – alle levensmiddelen moeten op het hoofdscherm (PDP) worden geëtiketteerd met de gewone of gebruikelijke naam.
Nettohoeveelheid van de inhoud – vertelt de consument hoeveel voedsel er in de verpakking of doos zit.
Nettohoeveelheid van de inhoud – vertelt de consument hoeveel voedsel er in de verpakking of doos zit. Als er geen halalmerk of -symbool op het etiket staat, zoeken halalconsumenten meestal naar informatie over de ingrediënten. Maar dit blijft een zeer onbetrouwbare manier om levensmiddelen te beoordelen en gaat nooit in op de omstandigheden in de fabriek. Sommige van de hierboven besproken minder belangrijke ingrediënten worden mogelijk niet op het etiket vermeld en het product kan zijn vervaardigd op een productlijn waar ook niet-halal producten worden vervaardigd, bijvoorbeeld erwten in blik op dezelfde lijn als varkensvlees en bonen in blik.
Bedrijfsnaam – de naam en het adres van het bedrijf moeten op het etiket staan voor vragen van de consument. Deze informatie helpt moslimconsumenten die het bedrijf willen aanschrijven om de status van verschillende twijfelachtige ingrediënten zonder halal-markering te weten te komen. De naam en het adres van het bedrijf moeten volledig en actueel zijn voor de consumenten, zodat zij contact kunnen opnemen met het bedrijf voor informatie over de halal-status van ingrediënten of de halal-status van producten.
Productdatum – kan worden aangegeven als houdbaarheidsdatum, verpakkingsdatum of andere codes.
Voedingsinformatie – de op het etiket van de verpakking gereglementeerde voedingsinformatie is voedingsinformatie, claims over het nutriëntengehalte en gezondheidsclaims (kopie van het voedingsinformatiepaneel en uitleg).
Andere informatie – facultatieve informatie die door levensmiddelenbedrijven wordt verstrekt, zoals handelsmerken of auteursrechtsymbolen en religieuze symbolen, om aan te geven dat het product halal en koosjer is gecertificeerd. Figuur 15.1 toont een voorbeeld van een etiket met halal-aanduidingen en figuur 15.2 een voorbeeld van een etiket met dubbele halal- en koosjer-certificering.
Specifieke terminologie – soms gebruikt om woorden om een bepaalde reden te verduidelijken. Rode wijnazijn” mag in westerse landen een positief gastronomisch statement zijn, maar wordt door moslimconsumenten niet positief beoordeeld, ook al bevat het product geen wijn of aanzienlijke hoeveelheden alcohol. Sommige mensen denken misschien dat alle alcohol/wijnderivaten haram zijn en kopen misschien geen product dat wijnazijn bevat (rood of wit). Il est préférable d’étiqueter les ingrédients comme du vinaigre aromatisé dans ces pays. Ingrediënten zoals lecithine, mono- en diglyceriden en glycerine kunnen van dierlijke of plantaardige oorsprong zijn. In het algemeen wordt de bron niet op de etiketten vermeld. Als deze ingrediënten zuiver plantaardig zouden zijn, zou de identificatie ervan als bijvoorbeeld plantaardige mono- en diglyceriden, sojalecithine en plantaardige glycerine de kansen van moslim- en vegetarische consumenten vergroten. De beste optie voor het bedrijf is echter het product als halal en vegetarisch te laten certificeren door een gerenommeerde organisatie. Indien de doelmarkt niet Engelstalig is, zal het bovendien verstandig zijn de etiketten tweetalig of zelfs meertalig te maken, waarbij de juiste aanduiding van de halal-certificeringsbureaus moet worden vermeld.
